-
1 навзничь
См. также в других словарях:
салғырт — 1 (Гур., Маңғ.; Орал, Орда) алым салық. Бұрын ұлықтар с а л ғ ы р т алатын. С а л ғ ы р т көбінесе кедейлерге салынатын (Гур., Маңғ.). Келін с а л ғ ы р т ы н а н қайнаға, іні с а л ғ ы р т ы н а н аға қашып құтыла алмайды. Енді неде болса, мына… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
төлежі — ет. жерг. Құлпыру, сәндену, түрлену. Ел шетіне сал келсе, ауылдың еріккен қыз бозбаласы т ө л е ж і п барып, салдар тобын аттан көтеріп алу – қазақтың ескі салты (М.Разданұлы, Алтай., 101). Екі күннің ішінде сағат сайын т ө л е ж і п тұратын сал… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ақыр — 1 (Алм.: Жам., Кег.; Талд., Гв.; Қ орда: Сыр., Жал.; Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Св., Шу; Қарақ.) малға шөп салатын орын, астау. А қы р ғ а шөп сал, ат жесін (Алм., Кег.). Атты а қ ы р ғ а байладым (Талд., Гв.). А қ ы р шөпті тапап баспау үшін… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
албар — (Көкш., Қ ту; Қ орда: Сыр., Тер., Жал.; Қост.: Семиоз., Торғ., Жанг.; Қар., Қарқ.) ашық қора. Жұбаныш, а л б а р д а ғ ы сиырларға көз салдың ба? (Қост., Семиоз.). А л б а р д а тұрған көк шолақ ат күректің тықырымен Егеубайды танып, жем іздеп,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кеженей — (Гур., Маңғ.) революциядан бұрын түтін басынан алынған салық. Патша тұсында к е ж е н е й г е ботамызды да сатқан едік (Гур., Маңғ.). Жабай жүрген елің деп, Бас бұрмай маған көнің деп, Түсіндір барып халқыңды, К е ж е н е й салғырт берің деп (Гур … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
оңқа — 1 (Жамб., Тал.) банка (дәрігерлік құрал, аспап). Ол бүгін дәрігерге барып, арқасына о ң қ а салғызды (Жамб., Тал.). Қарақұрттың шаққан жеріне о ң қ а қояды (Жамб., Тал.) 2 1. (Жамб., Шу) асық ойнының түрі. О ң қ а н ы атқан ұтады. Шығара алмаса… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
самарқау — (Қост., Жанг.; Орал, Казт.) салқын, солғын, бойкүйез қалып. С а м а р қ а ул а н ы п істеген іс оңушы ма еді (Қост., Жанг.). Үйіне барып едім, әйелі с а м а р қ а у амандасты (Орал, Казт.). [Алтай тілінде санаркалу көңілсіз, мұңды (Н. Баск., ДК,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сырқынды — (Сем., Абай) айлакер, қу, залым. Ол барып тұрған с ы р қ ы н д ы кісі (Сем., Абай). Астыртын жамандасуға айлакес, с ы р қ ы н д ы болғанмен, мынадай үлкен әділ қазының алдында, ашық шындыққа бара алмайтын (М. Әу., Абай жолы, 386). Бұларды түн… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шар — 1 (Түрікм.: Красн., Небид., Құмд., Жеб., Ашх., Таш., Тедж.; Ақт., Ырғ.; Маң., Маңғ.; Қ орда: Қарм., Сыр.) шарық, шарық қайрақ. Ш а р д ы қайда жытырған шаппа (қ.) қайрайын десем (Түрікм., Красн.). Ш а рғ а апар да шалғыны қайра (Ақт., Ырғ.). Ш а… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұғы — Бұғының ауыз шайқауы. Бұғының матасу кезіне сай келетін жауыншашын, боран, суық т.б. Амал дегеніміз – жыл сайын бір уақытта қайталанып отыратын ауа райындағы құбылыстар (жел, боран, жауын шашын т.б.). Олар: киіктің матауы, құралайдың салқыны, б ұ … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қырман — айдады. сөйл. Қырман бастырды. «Қанша сараң болса да, мен барып көрейін» деп, қ ы р м а н а й д а п жатқан Көсе байға Құл ақын келеді (Ел аузы., 205). Қырман соғу. жерг. Қырман бастыру. Қ ы р м а н с о ғ у кезінде шарбасқа араластырып, белгісіз… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
